Belevenissen van wijnimporteurs: van besluit tot eerste ‘uitgepakte’ pallets
Geplaatst op 28 maart 2016
Waarom begin je eigenlijk een wijnimport? Uiteraard omdat je wijnliefhebber bent en omdat je op een of andere manier een gat in de markt ziet. De eerste plannen voor Croatiangrapes.com zijn gesmeed tijdens een culinaire reis in 2013 en sinds eind 2014 zijn we ‘open’. Graag delen we onze hobbels en overwinningen. Deze keer deel 1; van besluit tot eerste ‘uitgepakte’ pallets.
"Wat je ook drinkt in Kroatië, het moet in ieder geval een Dingac zijn." Met dit dringende advies begon de culinaire reis die ik samen met mijn partner Mario Pranic door Kroatië heb gemaakt. Op aanraden van zijn Kroatische tante hebben wij deze beroemdste wijn van het land gedronken. En dit bleek het begin van een veel groter avontuur.
Wij waren dusdanig onder de indruk van deze wijn dat wij direct in de auto zijn gesprongen naar het wijnhuis gelegen op het schiereiland Peljesac, net ten noorden van de roemrijke stad Dubrovnik. Het antwoord op onze vraag of we deze pareltjes ook in Nederland konden krijgen was teleurstellend negatief. Het wijnhuis verzond geen wijn naar het buitenland en exporteerde ook niet, evenals vele andere wijnhuizen die we aansluitend bezochten.
Dat zette ons aan het denken. Enorm veel denken. Een jaar lang overwegen, onderzoeken en brainstormen zelfs. Totdat we besloten dat we zelf importeur zouden worden van wijn uit Kroatië.
101 Dalmatiërs
Exact een jaar later reisden we weer af naar Dalmatië, een van de belangrijkste wijngebieden van het land. Van tevoren hadden we gedegen online onderzoek gepleegd. We hebben vele wijnhuizen bestookt met e-mails dat we mogelijk hun distributeur in Nederland willen worden en hadden onze agenda reeds flink gevuld met afspraken.
Soms bezochten we wel drie wijnhuizen op een dag om overal het gehele assortiment te proeven. We reden van hot naar her op Peljesac, in Primosten en op het mondain trendy eiland Hvar. En wat een mooie wijnen en gepassioneerde wijnmakers kwamen we tegen.
We werden helemaal wild van de kwaliteit en met de overdreven hoeveelheid van 40 dozen samples togen wij terug naar huis. Op de terugreis naar Nederland wisten we ondanks de reusachtige voorraad proefflessen eigenlijk al met welke wijnhuizen we graag zaken wilden doen. Dat moest alleen nog even bevestigd worden door ons vers opgerichte proefpanel.
Klaar voor de start...
We hebben vele spannende en verrassende sessies gehouden met ons proefpanel in Amsterdam (daarover meer in een volgende blog) Aan de hand van de uitkomst van deze proeverijen hebben we ons eerste assortiment samengesteld. Ondertussen werd er met het hele team van Croatiangrapes.com keihard gewerkt om niets aan het toeval over te laten.
De accijnsvergunning was geregeld met de belastingdienst. We hadden onze opslagruimte geheel en al voorbereid. Onze webshop was klaar voor ingebruikneming en onze facebook pagina had al de nodige volgers die met smart zaten te wachten op de grote opening. Het enige wat nog ontbrak was onze eerste verkoopwaar.
We vonden het reuze stoer om bij drie verschillende wijnhuizen een pallet wijn te bestellen. Alsof het dagelijkse kost voor ons was regelden we met een transportbedrijf 'even' dat de pallets op diverse adressen geladen zouden worden om de zending een aantal dagen later keurig bij ons voor de deur afgeleverd te krijgen.
Mega vrachtwagen voor de deur
Alleen het idee al dat onze eerste voorraad weldra zou arriveren was bloedstollend spannend. Opgewonden zaten wij te wachten op onze Kroatische wijn. Bij ieder mogelijk vrachtautogeluid sprongen we als kinderen op om uit het raam te kijken. En toen stond er opeens een mega vrachtwagen voor de deur, rechtstreeks uit Kroatië. "Oh nee", stamelde Mario's vader. "Die man heeft helemaal niets om de spullen uit te laden."
Toen begrepen we dat we zojuist werden geconfronteerd met onze eerste domme beginnersfout. We hadden geen heftruck. En we hadden er nooit bij stilgestaan dat een internationaal transport alleen maar een vrachtwagen is en niets bij zich heeft om uit te laden. Geen laadklep, geen pompwagen, niets. Je moet er zelf maar voor zorgen dat de lading uit de oplegger komt.
Er zat niets anders op, het moest ouderwets handwerk worden. We hebben vervolgens drie pallets met de hand uitgepakt in de vrachtwagen, de dozen per stuk naar beneden getild en met kleine karretjes naar de opslag gebracht. 300 dozen, 1800 flessen, inclusief al het verpakkingsmateriaal 2250 kilogram. We hebben de klus in anderhalf uur geklaard. We waren geradbraakt maar supertrots.
Onze verkoopwaar was gearriveerd en we beseften ons dat we later altijd zouden kunnen zeggen dat in het prille begin van Croatiangrapes.com alle dozen persoonlijk door onze eigen handen zijn gegaan.
Proost! Of zoals we in Kroatië zeggen: Živjeli.
