Wel of niet bio? De mogelijkheden en onmogelijkheden van eco-certificering
Geplaatst op 7 november 2022
Tekst: Diederik Swart
De vraag naar eco-, bio- of natuurwijn neemt steeds meer toe. Maar niet alle producenten kunnen of willen een eco-certificaat aanvragen. Tijdens onze laatste inkoopreis hebben wij met onze boeren gesproken over de mogelijkheden en onmogelijkheden van eco-certificering.
Er zijn diverse redenen dat er maar weinig boeren in Kroatië zijn met een eco-certificaat. De belangrijkste reden is dat er op de binnenlands markt, wat nog altijd de grootste markt is voor Kroatische wijn, zeer weinig waarde aan wordt gehecht.
Dat wil niet zeggen dat er ook maar heel weinig boeren zijn die zonder of met minimale interventie produceren. Ze zitten alleen niet op een eco-certificering te wachten omdat ze geen zin hebben in de strenge controles, het te duur vinden of omdat het te lastig is voor ze. Er is een aanzienlijk aantal boeren dat zonder pesticiden werkt maar ook zonder eco-certificering.
De reden dat het te lastig is heeft ermee te maken dat je altijd afhankelijk bent van je buren. En met name in Dalmatië zijn de wijngaarden vaak door vererving verdeeld in hele kleine plots. Boeren hebben daardoor vaak meerdere kleine stukjes land die verspreid liggen op een lappendeken van mini-wijngaarden.
Met zijn allen
Een van onze wijnhuizen is een coöperatie met 220 leden. Als zij een eco-label willen voeren moet van de overheid voor alle leden een eco-certificaat aangevraagd worden. En dat kost 1500 euro per lid. Nog los van het feit dat niet alle leden even gemotiveerd zijn voor deze certificering zal de uiteindelijke wijn met 220 certificaten veel te duur worden.
Dit wijnhuis produceert ook wijn van druiven die op een beschermde regio groeien. Op deze regio heerst een bijzonder microklimaat waardoor het een natuurlijke eco-locatie is. 30 tot 40 van de coöperanten hebben hier hun wijngaarden en die moeten dan dus allemaal een certificaat aanvragen en betalen. Nog los van het feit dat ze allemaal apart dit certificaat moeten aanvragen vinden ze het certificaat op zich ook onzin. Want waarom zouden ze moeten bewijzen dat ze geen pesticiden gebruiken op een locatie waar je sowieso niets hoeft te spuiten?
De directeur Van de coöperatie is hiervoor al vier keer in de rechtbank geweest. Hij vindt dat het wijnhuis een eco-certificaat moet krijgen en niet alle losse druivenleveranciers. Het gaat er namelijk om dat bij de chemische analyse van de uiteindelijke wijn geen pesticiden in de wijn te vinden zijn. Ze hebben de wijn meerdere malen ingestuurd voor analyse, alles was goed, maar door Kroatische bureaucratie krijgen ze toch geen eco-label van de overheid.
Daarnaast is het ook nog eens zo dat je, wanneer slechts een gedeelte van de wijnproductie van een wijnhuis bio is, het productieproces in de kelder ook volledig gescheiden moet zijn van de niet eco-productie. Alsof het een soort koosjere keuken is met gescheiden pannen en lepels. En dat is praktisch voor dit wijnhuis ook onuitvoerbaar.
Ze exporteren ook weinig en het eco-label is alleen belangrijk voor de exportmarkt. Als wij het als exportklant echt zouden willen dan kan het eventueel wel maar we zullen er dan rekening mee moeten houden dat de wijn dan 30% duurder wordt.
Geen last van de buren
Nou zijn er natuurlijk wijnhuizen die wel eco-gecertificeerd zijn. Dat komt wel degelijk voort uit idealisme. Deze wijnhuizen kunnen dit ook doen doordat ze op vrij geïsoleerde locaties liggen waardoor ze geen ‘last’ hebben van buren.
Hoewel de Kroatische eco-certificering volgens de Europese regelgeving gaat hebben we ook een nieuw wijnhuis in noord-Kroatië bezocht dat een Oostenrijkse certificering heeft aangevraagd omdat dat volgens hen een sterker label is. Om deze certificering te krijgen is een team van drie man gedurende meerdere dagen op bezoek geweest om het hele productieproces van A tot Z te controleren. En dat voor een wijnhuis met slechts 5 hectare wijngaarden.
Uiteraard juichen wij een schone productie van wijn toe. Maar als de wijn er onnodig duur van wordt mag wat ons betreft de officiële certificering wel achterwege blijven. Wij weten van al onze boeren dat ze werken met groot respect voor de natuur en met geen of minimale interventie. En dat ze om begrijpelijke redenen niet allemaal een eco-label hebben is ze wat ons betreft vergeven.