Belevenissen van wijnimporteurs: Wijnreis naar Dalmatië
Geplaatst op 10 mei 2018
Het werk als wijnimporteur omvat vele leuke onderdelen. Een van leukste aspecten is uiteraard het reizen naar wijngebieden en het bezoeken van wijnhuizen. Afgelopen maand mocht ik samen met compagnon Mario Pranić en Ronald de Groot, hoofdredacteur van Perswijn, een bezoek brengen aan een van de belangrijkste wijngebieden van Kroatië: het langs de Adriatische Zee gelegen Dalmatië.
Onze reis begon (nog zonder Ronald) in de havenstad Split. Want onze eerste dag in Dalmatië stond in het teken van een bezoek aan een nieuw wijnhuis waar we mee in zee willen. De wijnmaker van dit bijzondere wijnhuis is een markante Dalmatische cowboy die geflankeerd werd door een heuse wijnfilosoof. Wat de uitkomst van dit wonderlijke bezoek is zal binnenkort te zien zijn aan ons assortiment. Maar het beloofd iets heel bijzonders te worden.
De volgende dag hebben we Ronald opgehaald van de luchthaven van Split. Vorig jaar is hij met ons mee geweest naar onze wijnhuizen in de binnenlanden van Slavonië waar hij een prachtige reportage over heeft gemaakt voor zijn blad Perswijn. Hij zag het helemaal zitten om ditmaal met ons mee te reizen langs onze Dalmatische wijnhuizen.
Stokoude wijn
Om te beginnen hebben we een rondje door de oude binnenstad van Split gedaan. De muren van de binnenstad zijn de oude buitenmuren van het zomerpaleis van de Romeinse keizer Diocletianus. Daardoor krijg je meteen een indruk van de eeuwenlange geschiedenis van het land. En wijn werd er al gemaakt ver voor de Romeinse tijd. Ver voor Christus zelfs. In de tijd van de Illyriërs, dus nog voordat de oude Grieken hun koloniën in Kroatië hadden werd er al wijn gemaakt in dit land.
Om het weerzien met Ronald te vieren hebben we een aantal wijnen geproefd in een wijnbar met de veelzeggende naam ‘Zinfandel’. Want niet veel mensen weten dat de Californische Zinfandel en de Italiaanse Primitivo allemaal hun oorsprong hebben in Kroatië. Weer een leuk weetje dus waarmee we kunnen aantonen dat Kroatië een stokoud wijngebied is.
Na slechts één avondje in Split moesten we onze reis alweer voortzetten. In de avondschemering voeren wij de havenstad uit op weg naar Hvar, een eiland dat is vernoemd naar de kolonie Pharos die de oude Grieken er in 384 voor Christus hebben gesticht.
Hobbelend naar de top
De volgende ochtend werd in het dorpje Jelsa duidelijk dat het toeristenseizoen nog niet was geopend. Terwijl er in het hoogseizoen keuze is uit meer dan dertig restaurants in dit kustdorp, deze dag was het lastig om überhaupt ergens een kopje koffie en een broodje te krijgen.
Na een snelle espresso vervolgden we onze toer naar het dorpje Svirče dat midden op het eiland ligt. In dit minuscule dorp vind je twee van onze wijnhuizen; Vina Carić en PZ Svirče. Bij dat laatste huis kwamen we bijeen.
Na een korte rondleiding door de kelder en een interview met de wijnmaker reden de dames van PZ Svirče ons in ras tempo, hobbelend over onverharde wegen, naar de hoogste punt van het eiland. Vanaf daar hadden we prachtig uitzicht op de door Unseco beschermde Stari Grad velden op het midden van het eiland aan de ene kant. Aan de andere kant zagen we de beschermde regio Ivan Dolac op de zuidhellingen langs de kust. Blog gaat door onder de foto.
Wijn, kaas en Chocola
‘Ons kent ons’ geldt op dit eiland en de wijnmakers zijn allemaal vrienden van elkaar en soms zelfs familie. De proeverij van de wijnen van wijnhuis Vina Carić en de wijncoöperatie PZ Svirče vonden dan ook beide plaats in de Konoba Carić, het restaurantje van de familie Carić in Vrboska, een typisch Dalmatisch dorpje met sfeervolle stenen huisjes.
We begonnen met de wijnen van PZ Svirče. Ondertussen was wijnmaker Ivo Carić achter in de tuin een houtvuur aan het opstoken. Daar werden de meest sappige en smaakvolle stukken vlees op geroosterd voor de lunch waar we na afloop van de proeverij van de coöperatie op getrakteerd werden.
Na de lunch was het de beurt aan Ivana Carić, de vrouw van wijnmaker Ivo, om te verhalen over de bijzondere en eeuwenoude geschiedenis van de wijnbouw op Hvar. En daarna kwamen de Carić wijnen op tafel uiteraard.
Aan het einde hadden we nog twee bijzondere proeverijen. Omdat onze Croatian Wine Ambassador 2018, Betty Koster, twee wijnen van deze wijnhuizen heeft benoemd tot ‘Superkaaswijnen’, hadden wij uiteraard de bijbehorende kazen meegenomen. Deze pairings werden ook bij de wijnmakers enorm gewaardeerd.
Tot slot kwam Ivana Carić nog met haar speciale verrassing op de proppen, een proeverij van wijn met chocola. Deze prachtige bonbons met lavendel, gedroogde vijgen en johannesbrood zijn gemaakt door een lokale chocolatier en pairen perfect bij hun bijzondere rode wijnen.
Na al deze tintelingen voor de goede smaak moesten wij met gezwinde spoed naar het uiterste puntje van het eiland rijden om daar de ferry naar het vaste land te halen en verder te toeren naar de stad Dubrovnik, in het uiterste zuiden van het land.
Oesters en wijn
Na een lange dag verheugden we ons allen op oesters met wijn. Kroatische wijn natuurlijk met Kroatische oesters. Want we houden het lokaal. Daarvoor hadden we een restaurant uitgezocht dat bekend staat als het beste etablissement voor oesters met wijn in Dubrovnik.
We verheugden ons alle drie op een heerlijk glas Dubrovacka Malvasija. Nog voordat Mario en ik hadden geproefd haalde Ronald zijn neus uit het glas en zei: ‘de wijn heeft kurk’. Helaas is dat iets wat nog altijd voor kan komen zeker wanneer men gebruik maakt van natuurkurk.
Uiteraard hebben we de wijn teruggegeven. De arme kelner wist zich geen houding te geven maar had uiteraard ook geen idee wat voor gezelschap hij voor zich had. We waren het er alle drie over eens dat in een zaak als dit de kelner zelf controle moet uitvoeren op zijn product. Want gasten die minder verstand hebben van wijn weten niet dat de wijn een fout heeft. Wat ze wel weten is dat ze hem niet lekker vinden. In dat geval is het een gemiste kans. Die mensen zullen verkondigen dat de lokale wijn slecht is terwijl ze niet op de juiste manier kennis hebben gemaakt met de topkwaliteit van de lokale producten.
Nadat we allen een nieuw glas in onze handen hadden konden we alsnog enorm genieten van deze mooie Dubrovacka Malvasia met heerlijke oesters uit het plaatsje Ston op het nabijgelegen schiereiland Peljesac. Blog gaat door onder de foto.
De beschermde Dingač regio
De volgende dag waren we alweer vroeg uit de veren. In de stralende ochtendzon reden wij richting het schiereiland Peljesac, dat net even ten noorden van Dubrovnik ligt.
Ons eerste bezoek van de dag was bij ons nieuwe wijnhuis Skaramuča. Dit wijnhuis was de eerste onafhankelijke producent in Dalmatië sinds 1991. Ze produceren al ruim 100 jaar druiven. In de Joegoslavië tijd deden zij dit voor de coöperatie Dingac. Skaramuča is met 20 van de 68 hectare de grootste producent van de wijnregio Dingač.
En dus moesten we na de proeverij uiteraard door de tunnel rijden naar de beschermde regio Dingač om met Ronald de steile hellingen aan de zuidkust te bewonderen. De stokken groeien hier in een heel bijzonder microklimaat. Saillant detail is ook dat het tijdens ons bezoek aan de zeekant van de bergrug 32 graden Celsius was en op het continentale gedeelte van het schiereiland slechts 24 graden. Uiteraard heeft dat enorme invloed op de druiven en dus op de wijnen.
Ook ons oude vertrouwde wijnhuis Madirazza heeft druiven op Dingač. Maar ook op het continentale gedeelte en op het nabijgelegen eiland Korčula. Dus een bezoek aan dit huis stond als laatste op de planning. Vol trots verhaalde de oude Ante Madirazza over zijn wijnhuis en zijn wijnen.
Dubrovnik Festiwine
Onderweg terug naar Dubrovnik hebben we nogmaals een stop gemaakt voor oesters. Omdat we nou eenmaal langs het dorp Ston kwamen en omdat ze daar toevallig vers uit het water gehaald worden. En uiteraard ook omdat we er alle drie enorm van houden.
Ditmaal hadden we geen uitgebreide keus aan wijn. Het was een glas wit of een glas rood, van lokale makelij, dat wel. Helaas was het wijn van bedenkelijke kwaliteit maar gelukkig waren onze smaakpapillen de hele dag al enorm verwend dus we konden het aan en de oesters waren wederom niet te versmaden.
Mario en ik moesten helaas diezelfde avond alweer in het vliegtuig omdat we de volgende dag terug moesten zijn in Nederland voor een ander superleuk onderdeel van het werk als wijnimporteur: het geven van een proeverij.
Ronald bleef nog een dag op het wijnfestival Festiwine in Dubrovnik. En wat hij daar is tegengekomen vinden we vast terug in een mooi artikel in Perswijn.
Diederik Swart
Partner Croatiangrapes.com